مقدمه و اهداف: تغییرات جزئی بیومکانیکی در محدوده سطح اتکا بر استراتژی های کنترل قامت و تعادل تاثیرگذار می باشد و این حالت می تواند در شرایط خستگی تغییر و تشدید یابد. بنابراین هدف از تحقیق مطالعه حاضر اثر خستگی عملکردی بر کنترل قامت دانش آموزان دارای قوس کف پای متفاوت بود. مواد و روش ها: جامعه آماری مطالعه نیمه تجربی و مقطعی حاضر، 720 نفر از دانش آموزان پسر 10 تا 13 ساله شهر اصفهان بود. تعداد 60 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب و در 4 گروه همگن 15 نفری کف پای طبیعی، صاف منعطف، صاف ساختاری و گود قرار گرفتند. آزمون ایستادن دو پا به مدت 20 ثانیه با چشمان باز روی فوت اسکن و پروتکل خستگی عملکردی اعمال و در انتها پیش آزمون تکرار شد. از آزمون های t زوجی، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: اعمال خستگی باعث کاهش معنادار در تمامی فاکتورهای اندازه گیری شده در هر 4 گروه شده بود (05/0P=)، اما این کاهش بین 4 گروه به طور معناداری متفاوت بود (05/0P=). همچنین قبل و بعد از خستگی تفاوت معناداری در فاکتورهای اندازه گیری شده بین 4 گروه مشاهده شد (05/0P=). نتیجه گیری: ساختار آناتومیکی پا بر کنترل قامت دانش آموزان مؤثر است. هنگام خستگی، تعادل در افراد دارای ناهنجاری کف پا به خصوص در افراد کف پای صاف ساختاری بیشتر دچار اختلال می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود اصلاح ناهنجاری های قوس های کف پا و تمرینات تعادلی در جهات خاص علاوه بر تمرینات معمول در موقعیت های خاص کلینیکی و تمرینی مورد توجه قرار گیرد.

0

هدف: از آنجا که تغییرات جزئی بیومکانیکی در محدوده سطح اتکا بر استراتژی های کنترل قامت و تعادل تأثیرگذار می باشد؛ هدف از انجام این تحقیق مقایسه فاکتورهای کنترل قامت و تعادل افراد با قوس کف پای متفاوت بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع مقایسه ای بود. تعداد 60 نفر از دانش آموزان به طور هدفمند انتخاب و در 4 گروه همگن 15 نفری کف پای نرمال، صاف منعطف، صاف ساختاری و گود قرار گرفتند. تمامی آزمودنی ها آزمون های ایستادن دوپا به مدت 20 ثانیه روی فوت اسکن، لک لک و ستاره را اجرا کردند. از آزمون های تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در تمامی فاکتورهای اندازه گیری کنترل قامت، تعادل ایستا و پویا، بین چهار گروه تفاوت معناداری وجود داشت (0/001≥ p، 6/7≤ f). افراد با کف پای گود در جهت داخلی خارجی (0/001≥ p) و افراد با کف پای صاف در جهت قدامی خلفی کمترین تعادل را نشان دادند (0/001≥ p). نتیجه گیری: ناهنجاری های کف پا بویژه کف پای صاف ساختاری، کنترل قامت و حفظ تعادل را مختل کرده و احتمالا با افزایش آسیب های مرتبط با عدم تعادل همراه است.

مقدمه و اهداف:با وجود تحقیقات فراوان در خصوص ارتباط ناهنجاری کف پای صاف با فاکتور های آنتروپومتریکی مرتبط، هنوز هم درباره ارتباط آن با این فاکتورها و نحوه اندازه گیری آن توافق عمومی وجود ندارد. از این رو تحقق حاضر با هدف بررسی ارتباط بین صافی کف پا با شاخص توده بدنی (body mass index یا BMI) و میزان درصد چربی بدن در کودکان دبستانی 10-12 سال صورت گرفته است. مواد و روش ها:جامعه آماری این تحقیق شامل 243 کودک دبستانی استان قم با میانگین سنی11 سال که به صورت تصادفی به عنوان نمونه تحقیق وارد این مطالعه شدند. برای ارزیابی وضعیت کف پا، از شاخص قوس کف پای استاهلی، شاخص قوس (AI یا Arch Index) و برای ارزیابی فاکتورهای آنتروپومتریکی از میزان درصد چربی (روش جکسون پولاک) و شاخص توده بدنی استفاده شد. برای بررسی رابطه بین متغییر ها از آزمون آماری کای دو (Ci-square) و همچنین برای بررسی تکرار پذیری داده های اندازه- گیری شده از آزمون ضریب همبستگی (Interclass correlation coefficient) با نرم افزار 18 SPSS انجام شد.یافته ها:میزان شیوع کف پای صاف در این مطالعه 27.6 درصد بود. بر اساس یافته های این مطالعه بین صافی کف پا و کودکان دارای اضافه وزن و چاق در دو روش میزان درصد چربی (P=0.05) و شاخص توده بدن (P=0.05) ارتباط معنی داری وجود دارد، همچنین نتایج حاصل از تجزیه تحلیل آماری نشان می دهد که بین میزان قوس کف پا در پای راست و پای چپ ااختلاف معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری:نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که صافی کف پا در کودکان دارای اضافه وزن و چاق در هر دو روش اندازه گیری درصد چربی و BMI، شیوع بالایی دارد، بنابراین ممکن است چاقی و اضافه وزن یکی از عوامل مهم برای ایجاد ناهنجاری کف پای صاف در کودکان باشد. با توجه به یافته های این تحقیق و زمینه ابتلای کودکان دارای اضافه وزن و چاق به کف پای صاف و مشکلات بعدی که به دنبال خواهد داشت، توجه جدی تر به برنامه غربالگری در سنین پایین تر، تجویز تمرینات اصلاحی و فراهم آوردن بستری برای فعالیت بدنی در کودکان ضروری به نظر می رسد.

فرض بر این است که ساختار آناتومیکی پا می تواند بر وضعیت عضلانی- اسکلتی اندام تحتانی موثر باشد و در نتیجه، تغییراتی در راستا و عملکرد آن ایجاد کند. هدف این تحقیق، اندازه گیری برخی از متغیرهای کلینیکی اندام تحتانی شامل طول تاندون آشیل، زاویه Q و سفتی عضلات همسترینگ در دانشجویان دختر مبتلا به کف پای صاف در مقایسه با گروه کنترل بود.تعداد 24 دانشجوی دختر مبتلا به دفورمیتی کف پای صاف و 24 دانشجوی فاقد دفورمیتی با سن، قد و وزن مشابه به روش جور کردن و همتاسازی در این تحقیق شرکت کردند. ساختار کف پا با روش افتادگی استخوان ناوی، طول تاندون آشیل از طریق آزمون لانگ، راستای زانو با زاویه Q و سفتی عضله همسترینگ از طریق آزمون اکستنشن فعال زانو اندازه گیری شدند. از روش آماری t مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (p<0.05).مقادیر آزمون لانگ، زاویه Q و سفتی همسترینگ در گروه مبتلا به کف پای صاف به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (به ترتیب: p=0.01 و p=0.000).افراد با کف پای صاف دارای تاندون آشیل طویل تر، میزان سفتی بیشتر عضله همسترینگ و زاویه Q بزرگ تر هستند که ممکن است که در عملکرد اندام تحتانی و درد در ناحیه پا موثر باشد. این تاثیرات می تواند اطلاعات مفیدی را در ارزیابی و طراحی برنامه درمانی در اختیار محققین قرار دهد.

مقدمه و اهداف: کاراته ازجمله ورزش های رزمی محبوب در سرتاسر جهان است و ناهنجاری کف پای صاف از شایع ترین ناهنجاری ها در افراد شرکت کننده در این ورزش است. این ناهنجاری می تواند بر تعادل ایستا و پویا در افراد تأثیر منفی بگذارد، بنابراین هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرینات اصلاحی بر وضعیت پاسچر کف پا و تعادل دختران کاراته کار دارای کف پای صاف است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که در 2 مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. 40 دختر کاراته کار مبتلا به ناهنجاری کف پای صاف منعطف، به عنوان آزمودنی وارد این پژوهش شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (سن: 1/81±, 20/00، قد: 6/49±, 161/40 و وزن: 6/56±, 55/27) و کنترل (سن: 2/19±, 21/02، قد: 4/23±, 160/40 و وزن: 3/90±, 55/75) تقسیم شدند. از تمامی آزمودنی ها شاخص افت ناوی به منظور بررسی وضعیت کف پا به عنوان یکی از معیارهای ورود به تحقیق گرفته شد. از تمامی آزمودنی ها آزمون سیستم نمره دهی خطای تعادل و آزمون تعادلی Y به ترتیب برای بررسی تعادل ایستا و پویا گرفته شد. گروه آزمایش به انجام 6 هفته تمرینات اصلاحی پرداختند، اما گروه کنترل در این مدت تمرین خاصی را انجام ندادند. پس از 6 هفته مجدداً آزمون ها تکرار شد. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از نسخه 26 نرم افزار SPSS انجام شد و به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس و به منظور بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد گروه تمرینات اصلاحی در پس آزمون به طور معناداری در شاخص افت ناوی و همچنین در هر 3 جهت آزمون تعادلی Y و در آزمون سیستم نمره دهی خطای تعادل عملکرد بهتری را نسبت به پیش آزمون داشته است (0/0001=P)، اما در گروه کنترل تفاوت معناداری بین 2 مرحله آزمون مشاهده نشد (0/05P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد 6 هفته تمرینات اصلاحی جامع به طور معناداری باعث بهبود پاسچر کف پا، تعادل ایستا و تعادل پویا در دختران کاراته کار دارای کف پای صاف منعطف شده است. باتوجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش به نظر می رسد تمرینات جامع اصلاحی بتوانند در این گروه در جهت بهبود تعادل ایستا و پویا و همچنین پاسچر کف پا مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: ارتباط بین پارامترهای بیومکانیکی و پاسچرهای متفاوت پا هنگام دویدن ناشناخته اند، لذا هدف از این مطالعه بررسی دامنه های حرکتی مفاصل هیپ، زانو و مچ پا هنگام دویدن در بیماران مبتلا به کف پای صاف است. روش بررسی: آزمودنی ها 12 نفر مرد سالم و 12 نفر مرد بیمار مبتلا به کف پای صاف بودند که بر اساس میزان شاخص نرمالایز شده ناوی به 2 گروه سالم و بیمار تقسیم شدند. زوایای مفاصل حین دویدن در فاز استقرار در صفحات حرکتی ساجیتال، فرونتال و هوریزنتال (درجه) مفاصل هیپ، زانو و مچ پا مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای ارزیابی دامنه های حرکتی از سیستم تحلیل حرکتی Vicon سری T با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز و نرم افزارهایVicon Nexus 1. 8. 5، Polygon 4. 1. 2 استفاده گردید. روش آماری t مستقل در نرم افزار SPSS version 24. و 0/05 ≤ p بود. نتایج: در تمامی پارامترهای دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی اختلاف معنی داری بین افراد سالم با بیماران مبتلا به کف پای صاف وجود ندارد (0/05≥ P). تفاوت معنی داری بین دورسی فلکشن مچ پا (0/0001> P)، پلانتار فلکشن مچ پا(0/001= P)، فلکشن مفصل ران (0/0001> P)، اکستنشن مفصل ران (0/002= P)، فلکشن مفصل زانو (0/0001> P) افراد مبتلا به کف پای صاف در مقایسه با افراد سالم وجود داشت. نتیجه گیری: تغییرات برخی از پارامترهای دامنه حرکتی ممکن است به علت مکانیسم های جبرانی باشد و تغییرات در برخی از این پارامترهای کینماتیکی می تواند تابع شرایط پاتولوژیک کف پای صاف باشد. علاوه بر این کف پای صاف می تواند بر دیگر مفاصل مجاور نیز اثر بگذارد.